روزى پـیامبر اکرم (ص ) با جمعى از مسلمانان , در نقطه اى نمازمى گزارد. موقعى که آن حضرت بـه سجده رفت , حسین (ع ) که آن موقع کودک خردسالى بود, در پشت پیغمبر(ص ) سوار شد و به پاهاى خودحرکت داد و هى هى کرد. وقتى پیغمبر خواست سر از سجده بردارد اورا گرفت و کنار خـود بـه زمین گذارد. باز در سجده هاى دیگر این کار تکرار شد تا این که نماز به پایان رسید. یک یـهـودى کـه نـاظـر ایـن صـحـنـه بـود,


پس از نماز به حضرت عرض کرد: شما با کودکان خود طورى رفتار مى کنید که ما هرگز چنین نمى کنیم . پـیـغـمبر اکرم (ص ) در جواب فرمودند: اگر شما به خدا و رسول اوایمان مى داشتید, با کودکان خود به عطوفت و مهربانى رفتارمى کردید. آرى مهر و محبت پیغمبر عظیم الشان اسلام با یک کودک , چنان آن مرد یهودى را تحت تاثیر قرار داد که از صمیم قلب , آیین مقدس اسلام را پذیرفت

کلینى , یعقوب : فروع کافى , ج6 .